Σε έναν κόσμο που όλοι βιαζόμαστε, που τα πάντα μετριούνται σε stories και δευτερόλεπτα, το να δώσεις χρόνο και παρουσία σε έναν άλλον άνθρωπο είναι ίσως η πιο καθαρή μορφή αγάπης.
Η γυναίκα που έχεις δίπλα σου δεν θέλει να την εντυπωσιάσεις. Δεν χρειάζεται μεγάλα λόγια ούτε πολύπλοκα σχέδια. Θέλει να είσαι εκεί. Όχι απλώς φυσικά, αλλά ουσιαστικά. Να την ακούς όταν σου μιλάει. Να παρατηρείς τις μικρές αλλαγές, τις σιωπές, τις χαρές της. Να την κοιτάζεις και να την βλέπεις.
Η επιθυμία στις σχέσεις δεν χτίζεται μόνο με αγγίγματα και φιλίες. Χτίζεται πρώτα με εμπιστοσύνη, με ενδιαφέρον, με εκείνη τη μικρή λεπτομέρεια που της δείχνει πως δεν είναι μόνη. Πως είσαι δίπλα της και την προσέχεις.
Είναι πιο εύκολο να πεις “σ’ αγαπώ” από το να το δείξεις καθημερινά. Κι όμως, αυτό που τελικά μένει, είναι η αίσθηση πως μπορεί να ακουμπήσει πάνω σου χωρίς να φοβάται. Πως υπάρχεις σταθερά, ήρεμα, με συνέπεια.
Μη ρωτήσεις «τι να κάνω για να την πλησιάσω». Ρώτα τον εαυτό σου: «Είμαι εκεί όταν με χρειάζεται; Ξέρω πώς ήταν η μέρα της; Θυμάμαι τι της αρέσει; Την βλέπω πραγματικά;»
Δεν χρειάζεται να κάνεις κάτι σπουδαίο. Χρειάζεται να κάνεις κάτι απλό: να δίνεις το βλέμμα σου, τη φωνή σου, την παρουσία σου.
Γιατί τελικά, η αληθινή οικειότητα γεννιέται από την προσοχή. Κι αυτό είναι το πιο ερωτικό πράγμα που μπορείς να της προσφέρεις.