Skip to content

Το αδιέξοδο της απόφασης: Πώς καταλήγουμε πάντα στο «Δεν ξέρω»

Ήρθε η στιγμή για τη μεγάλη απόφαση: «Πες μου τι θέλεις να φας». Κλασική ερώτηση που θα μπορούσε να προκαλέσει έναν μικρό πονοκέφαλο, επειδή ακριβώς η απάντηση είναι, για κάποιο ανεξήγητο λόγο, τόσο δύσκολη. Στο μυαλό σου γίνεται ένας μικρός πανικός: «Δεν ξέρω αν θέλω πίτσα ή σουβλάκι. Μήπως κάτι πιο υγιεινό; Όχι, όχι, θα σπάσω τη δίαιτα, πίτσα… αλλά ποια πίτσα;»

Το ερώτημα που ανακύπτει, λοιπόν, είναι γιατί τόσο δύσκολα καταφέρνουμε να απαντήσουμε σε κάτι τόσο απλό, κάτι που οι άλλοι φαίνεται να αποφασίζουν με μια βιαστική κίνηση του δακτύλου. Και είναι αυτό το σημείο που το ανθρώπινο μυαλό, γεμάτο από τη συνεχώς αυξανόμενη πίεση των αποφάσεων, αρχίζει να χάνει τον έλεγχο. Η πραγματικότητα είναι απλή: Ο εγκέφαλός μας δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη της απόφασης. Μάλλον, φοβάται να διαλέξει κάτι και να το μετανιώσει μετά.

Αυτό δεν ισχύει μόνο για το φαγητό. Το ίδιο συμβαίνει και με τις πιο σημαντικές αποφάσεις της ζωής, όπως το τι δουλειά να κάνουμε ή που να πάμε ταξίδι. Και αν το σκεφτείς λίγο, το «Δεν ξέρω» είναι και μία στρατηγική άμυνας: το πιο ασφαλές καταφύγιο, όπου δεν υπάρχει δυνατότητα λάθους. Όμως, πίσω από την άγνοια της απόφασης, υπάρχει ένα ανησυχητικό γεγονός: ο άγρυπνος φόβος της απογοήτευσης.

Αλλά πες, αν οι επιλογές ήταν πιο λίγες, δεν θα ήταν πιο εύκολο να αποφασίσεις; Φαντάσου ότι σου λένε: «Τι θέλεις να φας; Έχουμε μόνο μακαρόνια με σάλτσα ή μπέργκερ». Εκεί, η απάντηση θα ήταν άμεση και ξεκάθαρη, γιατί η άνεση του περιορισμένου φάσματος επιλογών σου δίνει την ψευδαίσθηση του ελέγχου.

Αλλά γιατί και πάλι «Δεν ξέρω»; Επειδή τελικά, το να διαλέξεις είναι πιο κουραστικό από το να μην επιλέξεις. Και αν το καλοσκεφτείς, η αποδοχή αυτού του χάους και της αναποφασιστικότητας είναι κάτι που συνδέει τις σχέσεις μας. Το «Δεν ξέρω» δεν είναι απλώς μία απάντηση, είναι μια στρατηγική επιβίωσης για να αποφύγουμε την ευθύνη – και να παραμείνουμε ζωντανοί στον χαοτικό κόσμο των αποφάσεων.

Αν, λοιπόν, την επόμενη φορά που σε ρωτάνε «Πες μου τι θέλεις» και απαντήσεις «Δεν ξέρω», να ξέρεις πως δεν είσαι μόνος. Είσαι άνθρωπος. Και αυτό είναι το καλύτερο που μπορείς να κάνεις σε έναν κόσμο γεμάτο επιλογές.