Υπάρχει κάτι ιερό σε έναν Wi-Fi κωδικό. Είναι σαν το κλειδί του σπιτιού σου, αλλά πιο προσωπικό. Γιατί εάν κάποιος έχει τον κωδικό του Wi-Fi σου, έχει πρόσβαση στον πυρήνα της διαδικτυακής σου ύπαρξης. Ξέρει πού ζεις, ξέρει πόσο δυνατή (ή αδύναμη) είναι η σύνδεσή σου, και – ας είμαστε ειλικρινείς – πιθανότατα θα το δώσει σε άλλους χωρίς την έγκρισή σου.
Εάν έχεις ποτέ βρεθεί σε ένα σπίτι φίλου και περίμενες εκείνη την πολυπόθητη στιγμή που θα σου δώσει τον κωδικό, τότε ξέρεις πόσο αμήχανη μπορεί να γίνει η κατάσταση. Είναι μια λεπτή ισορροπία μεταξύ κοινωνικής εθιμοτυπίας και ψηφιακής απόγνωσης. Δεν μπορείς να ρωτήσεις απευθείας – είναι πολύ επιθετικό. Δεν μπορείς να κοιτάς το κινητό σου με απελπισία – είναι πολύ προφανές.
Τι μπορείς να κάνεις όμως για να ζητήσεις το Wi-Fi χωρίς να φαίνεσαι απελπισμένος; Υπάρχουν μερικές στρατηγικές για να αποκτήσεις το πολυπόθητο password:
- Η παθητική μέθοδος – Ανοίγεις το κινητό σου, κάνεις refresh σε μια σελίδα και λες, «Ωχ, δεν έχω σήμα εδώ…». Εάν ο οικοδεσπότης είναι φιλότιμος, θα σου το δώσει μόνος του.
- Η χιουμοριστική προσέγγιση – «Λοιπόν, τι πρέπει να κάνω για να αποκτήσω πρόσβαση στο Wi-Fi; Να περάσω κάποιο τεστ;». Αυτό μπορεί να κάνει τον άλλον να γελάσει και να σου δώσει τον κωδικό πιο εύκολα.
- Η μέθοδος της ακραίας ειλικρίνειας – «Μπορώ να έχω το Wi-Fi γιατί νοιώθω ότι έχω επιστρέψει στον Μεσαίωνα;» (όχι ότι είναι αλήθεια, αλλά λέμε τώρα…).
Σίγουρα όμως, όταν έρθει η στιγμή να δώσουμε εμείς τον κωδικό, δυσκολευόμαστε αρκετά, τις περισσότερες φορές. Το Wi-Fi μας είναι μια προέκταση της προσωπικής μας ζωής. Φοβόμαστε ότι κάποιος θα συνδεθεί και θα κατεβάσει τίποτα περίεργο, θα καταστρέψει την ταχύτητα του διαδικτύου ή, ακόμα χειρότερα, θα επιστρέψει ξανά και ξανά σαν ανεπιθύμητος επισκέπτης.
Αλλά στο τέλος της ημέρας, η φιλία είναι πιο σημαντική από ένα password. Οπότε, εάν μπορείς, δείξε γενναιοδωρία. Και αν δεν μπορείς, απλά βρες μια καλή δικαιολογία. Κλασικό και δοκιμασμένο: «Α, δεν ξέρω τον κωδικό, το έχει ρυθμίσει ο αδερφός μου!».