Ο Larry David είπε κάποτε πως είναι “ο ιδανικός άνθρωπος για να χωρίσεις μαζί του”. Και κάπου εκεί, φωτίστηκε η αλήθεια. Γιατί, φίλε, το να χωρίζεις με αξιοπρέπεια είναι τέχνη. Δε χρειάζεται δράματα, τρελές εξηγήσεις και σπαραγμούς τύπου “γιατί δεν παλέψαμε λίγο ακόμα”. Όχι. Θες τον ιδανικό χωρισμό; Πάρε σημειώσεις:
1. Μη στείλεις μήνυμα. Μην είσαι αυτός. Ούτε όμως και drama king στο τραπέζι του brunch. Κάν’ το σαν άνθρωπος. Ήρεμα. Λιτά.
2. Μη ρωτήσεις “είναι κάτι που έκανα;” Ναι, είναι. Αλλά τώρα δεν είναι ώρα για αναλύσεις. Είναι ώρα να φύγεις με στυλ.
3. Μην πεις “μπορούμε να μείνουμε φίλοι;” Όχι, δεν μπορείτε. Και κανείς δεν το εννοεί αυτό πραγματικά.
4. Μην της κάνεις ghosting. Αυτό το κάνουν μόνο οι δειλοί και τα τυριά που έχουν λήξει.
Ο ιδανικός χωρισμός μοιάζει λίγο με καλό εσπρέσο: μικρός, δυνατός, και σε κρατάει ξύπνιο. Μην το τραβήξεις. Φύγε με χάρη.
Ο χωρισμός δεν είναι ποτέ εύκολος αλλά ούτε και δυσβάσταχτος. Είναι κάπου στη μέση. Ναι, θα σου κακοφανεί. Ναι, θα πονέσει λίγο ο εγωισμός σου. Αλλά δεν χρειάζεται να γίνει σίριαλ με 45 επεισόδια και soundtrack από Χατζηγιάννη.
Αν υπάρχει ένας “σωστός” τρόπος να χωρίσεις, είναι αυτός: ήρεμα, καθαρά και χωρίς σαχλαμάρες. Δε χρειάζονται φανφάρες. Δε χρειάζονται σπαραγμοί. Και κυρίως, δεν χρειάζεται να το παίξεις “άντρας που πονάει αλλά δεν το δείχνει” – γιατί έτσι καταλήγεις να στέλνεις «τι κάνεις;» στις 3 τα ξημερώματα και να ψάχνεις στο Spotify τραγούδια με τίτλο “τώρα είναι αργά”.
Τα βασικά του χωρισμού:
1. Μην το αναβάλεις. Αν έχεις πάρει την απόφαση, πες το. Όσο το σέρνεις, τόσο χειρότερο γίνεται. Δεν ωφελεί να περιμένεις “την κατάλληλη στιγμή”. Δεν υπάρχει. Ποτέ δεν υπήρξε.
2. Μίλα σαν ενήλικας. Όχι τύπου “το πρόβλημα είμαι εγώ”, ούτε “δεν ξέρω τι θέλω αυτή τη στιγμή στη ζωή μου”. Ξέρεις πολύ καλά τι θέλεις: να φύγεις. Πες το. Ευγενικά, αλλά σταράτα.
3. Μη βγάλεις λόγο. Δε χρειάζεται ανάλυση. Δεν είναι TED Talk. Δεν είναι ο τελευταίος χορός. Είναι ένας χωρισμός. Το λες, το συζητάτε αν θέλει, απαντάς ό,τι μπορείς, και φεύγεις. Χωρίς στόρι. Χωρίς αναλύσεις τύπου “αν είχαμε γνωριστεί σε άλλη φάση…”
4. Μην υποκύψεις στο «μια τελευταία φορά». Δε βοηθάει. Το μόνο που κάνει είναι να θολώνει τα όρια.
Και πάνω απ’ όλα:
Μην το κάνεις να μοιάζει με αποτυχία. Ο χωρισμός δεν είναι ήττα. Είναι απόφαση. Είναι σεβασμός προς τον εαυτό σου και τον άλλον. Είναι το “μέχρι εδώ” που λέει “σε φρόντισα, σε αγάπησα, αλλά τώρα πρέπει να φύγω”.
Αν το κάνεις έτσι, δε θα έχεις ενοχές. Δε θα έχεις πισωγυρίσματα. Δε θα χρειάζεται να αποδείξεις τίποτα σε κανέναν.
Και ναι – ο σωστός χωρισμός δεν έχει φωνές. Δεν έχει σκηνές. Έχει μόνο ένα “να ‘σαι καλά” και μια πόρτα που κλείνει ήσυχα.
***Αν είναι να φύγεις, φύγε σαν κύριος. Όχι σαν ήχος ειδοποίησης στις 4 το πρωί.