Έχεις νοιώσει ποτέ εξάντληση προσπαθώντας να δείξεις την «τέλεια» εκδοχή του εαυτού σου; Την εκδοχή με τις άψογες πόζες, τα φίλτρα που εξολοθρεύουν κάθε ατέλεια και τη ζωή που μοιάζει βγαλμένη από περιοδικό; Εάν ναι, δεν είσαι ο μόνος. Η κοινωνία της τελειότητας κουράζει. Και ξέρεις κάτι; Η εποχή του ατελούς, του πραγματικού και του αυθεντικού έχει ήδη ξεκινήσει.
Για χρόνια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μας έμαθαν να κυνηγάμε την «τέλεια εικόνα». Τέλειες διακοπές, τέλεια σώματα, τέλεια χαμόγελα. Όμως η τελειότητα έγινε τόσο κοινότυπη, που τελικά καταντά βαρετή. Το πραγματικό ενδιαφέρον, η πραγματική σύνδεση, βρίσκεται εκεί όπου υπάρχει ειλικρίνεια και αυθεντικότητα!
Σκέψου τα άτομα που ακολουθείς. Δεν είναι πιο αναζωογονητικό να βλέπεις κάποιον να γελάει αυθόρμητα, με αληθινές ρυτίδες γέλιου, παρά ένα ανέκφραστο πρόσωπο με στρώσεις φίλτρων; Οι πιο «επιτυχημένοι» άνθρωποι επιρροής (influences) της νέας εποχής είναι εκείνοι που δείχνουν και τις ατέλειές τους – το χάος στο σπίτι τους, τα άπλυτα πιάτα, την κακή μέρα που πέρασαν. Η αυθεντικότητα είναι σαν φρέσκος αέρας στην ασφυξία της ψηφιακής τελειότητας.
Το ίδιο ισχύει και στις σχέσεις σου. Όταν είσαι πραγματικός, όταν δείχνεις τον εαυτό σου με όλα τα καλά και τα στραβά του, τότε δημιουργείς πραγματικές συνδέσεις. Κανείς δεν θέλει να είναι φίλος με έναν «τέλειο» άνθρωπο – όλοι θέλουμε να είμαστε φίλοι με έναν αληθινό άνθρωπο.
Η στροφή προς το αυθεντικό είναι μια επανάσταση που ξεκινάει από μέσα σου. Είναι το «δεν με νοιάζει αν δεν είναι τέλειο» όταν μαγειρεύεις, το «δεν πειράζει» όταν αποτυγχάνεις, και το «αυτός είμαι» όταν ανεβάζεις μια φωτογραφία που σου αρέσει χωρίς φίλτρα.
Γιατί στο τέλος της μέρας, η ζωή δεν είναι επεξεργασία εικόνας. Είναι χαμόγελα που δεν βγήκαν καλά, ιστορίες που δεν έχουν «τέλειο» τέλος και στιγμές που έχουν αξία επειδή είναι μοναδικές, όχι επειδή είναι αψεγάδιαστες.
Τόλμησέ το. Η αυθεντικότητα δεν είναι απλώς μια τάση. Είναι η πιο απελευθερωτική επιλογή που μπορείς να κάνεις.