Τα παιδιά μένουν πίσω. Εσύ και η σύντροφος μόνοι… Το σχέδιο απλό: λίγες μέρες οι δυο σας, χωρίς τσάντες με σνακ, φωνές στην παραλία και το αιώνιο “μπαμπάαα, βαριέμαι”. Τι μπορεί να πάει στραβά;
Απάντηση: Όλα. Ή και τίποτα. Ανάλογα πώς θα το χειριστείς.
Φάση 1: Το όνειρο
«Θα χαλαρώσουμε», είπες. «Θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας», υποσχέθηκες.
Έκλεισες ξενοδοχείο με spa, θέα και πρωινό στο κρεβάτι. Την πρώτη ώρα όλα πάνε τέλεια. Φοράτε γυαλιά ηλίου, πίνετε φραπέδες και χαμογελάτε σαν διαφήμιση ασφαλιστικής.
Φάση 2: Η σιωπή
Χωρίς παιδιά να γεμίζουν τον ήχο, συνειδητοποιείς κάτι τρομακτικό: είστε μόνοι σας.
Κανείς δεν ρωτάει πού είναι η πετσέτα. Κανείς δεν σου τραβάει τη μύτη στο τραπέζι.
Οπότε… μιλάτε. Για τον καιρό. Για το πώς μεγάλωσε το μικρό. Για το πώς περάσατε την τελευταία φορά που ήσασταν μόνοι. (Ήταν το 2016.)
Φάση 3: Η ανακάλυψη
Αφού περάσει η αμηχανία, αρχίζεις να τη βλέπεις αλλιώς. Θυμάσαι γιατί σου άρεσε. Εκείνη γελάει πιο πολύ. Εσύ κοιτάς λιγότερο το κινητό. Και ξαφνικά, εκεί ανάμεσα σε μια μακαρονάδα και ένα παγωτό με δυο κουταλάκια, συμβαίνει το θαύμα: περνάτε καλά. Χωρίς μεσολαβητές.
Το ζουμί:
Διακοπές χωρίς τα παιδιά δεν είναι απόδραση. Είναι επανεκκίνηση.
Δεν χρειάζεται να βγάλεις τα φώτα σου. Απλώς… βγες από το mode του μπαμπά και θυμήσου πως κάποτε ήσουν και κάτι άλλο: ο τύπος που της άρεσε.
Γιατί αν εσύ δεν θυμηθείς ποιος είσαι, πώς θα σε θυμηθεί κι εκείνη;