Μπαίνεις στο Uber, κουμπώνεις τη ζώνη και για τα επόμενα 15-20 λεπτά βρίσκεσαι σε μια κατάσταση που δεν έχεις επιλέξει, αλλά πρέπει να τη ζήσεις. Άλλοτε είναι ένα ήρεμο, σιωπηλό ταξίδι που λειτουργεί σαν διαλογισμός. Άλλοτε μοιάζει με μια αυτοσχέδια συνεδρία ψυχοθεραπείας, με οδηγό που προσφέρει είτε παρηγορητικές κουβέντες είτε απόψεις που δεν ζήτησες.
Υπάρχουν οι οδηγοί που προτιμούν να σε αφήσουν στην ησυχία σου, κατανοώντας ότι το μόνο που θες είναι να χαζεύεις έξω από το παράθυρο και να σκέφτεσαι τη ζωή σου σαν να παίζει από πίσω μελαγχολική μουσική. Είναι η στιγμή που νοιώθεις ότι το Uber σού προσφέρει μια σπάνια πολυτέλεια: τη σιωπή. Και ποιος ψυχολόγος δεν θα ήθελε έναν πελάτη που πληρώνει για να μιλάει μόνος του μέσα στο κεφάλι του;
Και μετά έρχονται εκείνοι που το βλέπουν αλλιώς. Με το που κάθεσαι, η small talk ξεκινά ακαριαία. «Δουλεύεις ή σπουδάζεις;», «Πώς βλέπεις τα πράγματα στην Ελλάδα;», «Έχεις σχέση;» – ερωτήσεις που θυμίζουν θείο στο οικογενειακό τραπέζι, αλλά δεν μπορείς να ξεφύγεις. Ορισμένοι οδηγοί το πάνε ακόμα πιο βαθιά: «Φαίνεσαι αγχωμένος, όλα καλά;». Και κάπου εκεί συνειδητοποιείς ότι, χωρίς να το καταλάβεις, έχεις ξεκινήσει να του λες για το πώς σε απέρριψε η Μαρία ή γιατί σκέφτεσαι να παραιτηθείς από τη δουλειά σου.
Υπάρχουν κι αυτοί που το βλέπουν σαν προσωπική τους ραδιοφωνική εκπομπή. Μέσα σε ένα δεκάλεπτο έχεις μάθει τα πάντα για τη ζωή τους: από το διαζύγιό τους το 2017 μέχρι το πώς έσωσαν ένα γατάκι το περασμένο Σάββατο. Και εσύ απλά κάθεσαι εκεί, ακούγοντας, κουνώντας το κεφάλι με κατανόηση, όπως ακριβώς θα έκανε ένας ψυχολόγος.
Μην ξεχνάμε και τους μουσικόφιλους. Υπάρχει πάντα ο οδηγός που θα παίξει ακριβώς το τραγούδι που δεν ήξερες ότι ήθελες να ακούσεις εκείνη τη στιγμή. Ξαφνικά, κλαις σιωπηλά με το «Someone Like You» της Adele χωρίς να ξέρεις εάν φταίει το Uber, το breakup ή το ότι δεν έχεις φάει πρωινό.
Και φυσικά, υπάρχει και το απόλυτο reality check. Νομίζεις ότι είσαι πιεσμένος, αλλά μετά ακούς έναν οδηγό που δουλεύει 10-12 ώρες τη μέρα να σου λέει ένα αστείο και να κρατάει το κέφι του ψηλά. Και εκεί, κάπως, χαλαρώνεις λίγο.
Το Uber δεν είναι απλώς ένα μέσο μεταφοράς. Είναι μια απρόσμενη «συνεδρία ψυχανάλυσης» με έναν άγνωστο που μπορεί να σε ακούσει – είτε το θες είτε όχι.